آشنايي با استان خراسان جنوبي استان خراسان جنوبي، شرقيترين استان ايران، داراي 82864 كيلومتر مربع مساحت ميباشد كه بين 57 درجه و 46 دقيقه تا 60 درجه و 57 دقيقه طول شرقي و 30 درجه و 35 دقيقه تا 34 درجه و 14 دقيقه عرض شمالي قرار گرفته و 47/5 % از مساحت كشور را به خود اختصاص داده است اين استان از شرق، با كشور افغانستان، از شمال به استان خراسان رضوي ، از غرب به استانهاي يزد و كرمان و از جنوب با استان سيستان و بلوچستان همسايه است. براساس آخرين تقسيمات كشوري، خراسان جنوبي داراي 6 شهرستان (بير
باغ اكبريه بيرجند در انتهاي خيابان معلم، روستاي اكبريه، واقع در استان خراسان جنوبي قرار گرفته است.
اين باغ با وسعتي در حدود 45069 متر مربع با شماره 2326 در 20خردادماه سال 1378 هـ.ش در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است.
اين باغ در بستري كوهستاني واقع شده و متشكل از 2 بنا است كه قديميترين آن ساختماني متعلق به حشمتلدوله پدر ابراهيم شوكتالملك كه تاريخ احداث آن به اواخر دورة زنديه و اوايل دوره قاجاريه (1364ـ1300 هـ . ق) بر ميگردد. بناي ديگري كه در اين مجموعه و
بند دره ، تفرجگاهي زيبا در 8 كيلومتري بيرجند قرار دارد . و در استان خراسان جنوبي قرار دارد . اين بند مهم ترين تفرجگاه كوهستانى استان است كه در يكى از دره هاى رشته كوه باقران احداث شده است . بند دره در هشت كيلومترى جنوب بيرجند قرار دارد و از آثار دوره قاجاريه است.وسعت درياچه بند دره در حدود سه هكتار است . در ساخت اين بند از مصالحى همچون آجر ، سنگ و ملات آهك و ساروج استفاده شده و نماى بيرونى آن از آجر است . آب درياچه بند دره از نزولات جوى تامين مى شود و در بدنه بند ، و در كنار صخره
باغ بزرگ و ميوه دار شوكت آباد و عمارت زيباي وسط آن ، كه هنرمندي معماران دوره قاجاريه را نشان مي دهد . ؛ در 5 كيلومتري بيرجند و محل گشت و گذار عصرانه و ايام تعطيل خانواده است . از نظر معماري فضاهاي احداث شده در باغ و عمارت شوكت آباد داراي ويژگي هاي خاصي هستند كه در ديگر نمونه هاي مشابه آن كمتر مي توان يافت بطوريكه فضا سازي در اين باغ با هماهنگي خاصي انجام پذيرفته است كه بيانگر وجود طرح و نقشه از قبل تعيين شده براي ساخت اين بنا مي باشد .در مجموع بناهاي احداث شده به صورت متراكم بوده و در جبهه جنوبي
قلعه فورك در روستايي به همين نام در 5 كيلومتري بخش درميان و در شرق شهرستان بيرجند قرار دارد. اين قلعه بعد از قلعه الموت مهمترين مقر حضور اسماعيليان به حساب ميآمده و در اين محل فداييان مطلق را تحت تعليم و آموزشهاي مخصوص قرار ميدادند.
فداييان مطلق گروهي بودند كه حتي اسم نداشته و پس از ترك قلعه براي انجام ماموريت نامشان عوض ميشد و به اسم مستعار براي قتل دشمنان فرقه اسماعيليه ميرفتند. اساس تعليم فداييان به اين صورت بود كه بتوانند دشمن را غافلگير كرده،